У кожнай істоты свой лёс вартавы,
I зьявы прыроды — вузор адамашкі:
Зялёнае каліўца кволай травы
Нясе неспакой мітусьлівай мурашкi.
Жывіца сасны, матылёвы пылок,
Чмяліныя соты, чабор, чамярыца.
Ураньні раса, разганяючы змрок,
Сваёй чысьцінёй пачынае іскрыцца.
Я ў кроплі расы бачу радасны цуд:
I сонца, і краскі, і любай усьмешку.
Я чую пачуцьцяў жывы перагуд —
Палётную мрою, маю беласьнежку.
Яна ў маім целе, крыві і касьці
Гарачай завеяй гуляць не пакіне...
А ў сьвет шугане — спадзяюся знайсьці
На вуснах і ў кнігах у роднай краіне.
|
|
